ἐπιμείγνυμι

ἐπῐμείγνυμι (i pro ει passim codd.: corr. Schr.)

1 bring upon in various senses, c. acc. & dat. ἐμφύλιον αἶμα πρώτιστος ἐπέμειξε θνατοῖς (sc. Ἰξίων) P. 2.32 ἐγχεσφόροις ἐπιμείξαις Αἰθιόπεσσι χεῖρας (sc. Ἀχιλλεύς; came to grips with) N. 3.61 αἰτέω σε παισὶν δαρὸν Αἰτναίων ὀπάζειν, Ζεῦ πάτερ, ἀγλαίαισιν δ' ἀστυνόμοις ἐπιμεῖξαι λαόν unite the people in public festivals N. 9.31 ὁ Λοξίας πρόφρων ἀθανάταν χάριν Θήβαις ἐπιμείξων Παρθ. 2. 5.